'The Death Road'
Blijf op de hoogte en volg Ingeborg
14 Maart 2018 | Bolivia, La Paz
Vanaf Santiago vliegen we naar Calama en pakken we een busje naar San Pedro de Atacama. The driest place on earth! Toch hadden wij fikse onweer en regen haha.
Deze desert deed ons denken aan Utah/Arizona toen we op onze mountainbikes stapten om de omgeving te verkennen.
In San Pedro de Atacama hebben we “de Uyuni” tour geboekt en met een Jeep en driver en anderen travelers zijn we door de bergen van Bolivia naar Uyuni gereden. De meest prachtige scenery hebben we gezien, witte/groene/blauwe en rode meren vol met flamingo’s! Echt onwerkelijk! Ook zijn we geisers, rotsformaties en kleurrijke bergen met sneeuw op de top voorbij gereden en hebben we hoogtes gehaald van bijna 5000m wat je zeker wel voelt! Een paar stappen lopen en je bent buiten adem haha. Als laatste hebben we de beroemde zoutvlaktes van Uyuni bezocht, alweer iets bijzonders. Hoewel onze jeep er sochtends om 5:30am mee stopte in het zoute water (30meter van de kant af) hebben we toch gemanaged om met een andere jeep (die tevens ook 5x kapot ging) dieper de vlakte op te gaan waar je prachtige foto’s kan maken van reflecties op het laagje water dat over het zout ligt.
Ik moet zeggen dat deze tour behoort tot 1 van de highlights van mijn wereldreis!
In Uyuni hadden we het ook even benauwd omdat de stad een blokkade had vanwege een protest en niemand kon in of uit de stad met vervoer. Gelukkig konden we tot de blokkade komen met een taxi en na een klein stukje lopen zaten we in de bus die naar Potosi ging.
Potosi is de hoogste stad van de wereld (4000m) en was ooit de rijkste stad van de wereld ivm de zilvermijnen. Erg authentieke stad met mooie straatjes en gebouwen.
Na Potosi zijn we naar Sucre gegaan, erg moderne stad tot onze verbazing met veel studenten. Ook hier een fijne sfeer en een mega kleurrijke markt waar de “cholitas” hun groente, fruit en vlees verkopen.
Met de nachtbus gaan we naar La Paz. De uitvalsbasis voor de “Death road” en “Mountain Huayna Potosi”. Mountainbiken over de gevaarlijkste weg van de wereld was best even spannend, zeker als je de naar beneden kijkt en ziet hoe diep de afgrond is maar als Nederlander en een beetje gezond verstand fiets je toch veilig van 4700m naar 1100m! Prachtige natuur rondom deze weg al moet je wel echt stilstaan om te genieten ;)
De dag na de death road hadden we besloten mountain “Huayna Potosi” te gaan beklimmen in 3 dagen. Best nerveus was ik aangezien deze berg 6088m is! Dus altitude sickness is heel normaal. Maar veel coca-thee en altitude pilletjes hebben me toch bijna tot aan de top geholpen. Basecamp 1 was op 4700m en vanaf hier hebben we eerst op een glacier geoefend met onze ijs-spikes en voor de gein hebben we ook een 90graden ijswand beklommen, supertof!
Dag twee was een 4-5uur lang durende klim naar basecamp 2 op 5200m hoogte. Stapje voor stapje en mega buiten adem kwamen we allemaal aan in een schattig huisje waar we konden wennen aan de hoogte. Prachtige uitzichten al vanaf hier en hadden ook geluk dat de zon scheen zodat we lekker konden opwarmen. Is best koud zo hoog kan ik je vertellen!
De laatste dag moesten we om middernacht op en na een kop thee vertrokken we naar de top. Na tien minuten gingen de spikes onder onze “ski-boots” en met zijn drieën aan een touw weer “slowly slowly” (zoals de gids bleef zeggen) door de sneeuw omhoog. Een mantra houdt je bij de les en leidt je af van tintelende vingers en lippen en een beetje misselijkheid. Tot 5600m ging alles goed, daarna werd Fabyan erg misselijk met veel overgeven. Tot 5800m heeft hij doorgezet maar toen was de energie op, toch een super prestatie en we waren allebei nog nooit zo hoog geweest! Samen zijn we omgekeerd en door hevige sneeuwval terug gelopen naar basecamp 2. Gelukkig na een klein dutje knapte hij weer helemaal op. De rest van de groep kon helaas niet verder dan 6000m ivm de sneeuwval en had dus helaas ook geen uitzicht. Soort van opluchting en we hebben wat dat betreft dus niks gemist.
In La Paz hebben we twee dagen niks gedaan en zijn wij bijgekomen van alle activiteiten.
Copacabana aan “Lake Titicaca” was onze volgende bestemming. Hier zijn we 4 nachtjes gebleven en hebben we mooie wandelingen gemaakt rondom de stad en op het prachtige “Isla de Sol”.
Bolivia heeft ons erg verrast met de diversiteit en prachtige steden en natuur! Zeker aanrader als je een beetje tegen hoogtes kan!
Nu op naar Tacna, Peru. Eens kijken of Peru ons ook net zo zal verassen als Bolivia.
Veel liefs,
Ingeborg
Deze desert deed ons denken aan Utah/Arizona toen we op onze mountainbikes stapten om de omgeving te verkennen.
In San Pedro de Atacama hebben we “de Uyuni” tour geboekt en met een Jeep en driver en anderen travelers zijn we door de bergen van Bolivia naar Uyuni gereden. De meest prachtige scenery hebben we gezien, witte/groene/blauwe en rode meren vol met flamingo’s! Echt onwerkelijk! Ook zijn we geisers, rotsformaties en kleurrijke bergen met sneeuw op de top voorbij gereden en hebben we hoogtes gehaald van bijna 5000m wat je zeker wel voelt! Een paar stappen lopen en je bent buiten adem haha. Als laatste hebben we de beroemde zoutvlaktes van Uyuni bezocht, alweer iets bijzonders. Hoewel onze jeep er sochtends om 5:30am mee stopte in het zoute water (30meter van de kant af) hebben we toch gemanaged om met een andere jeep (die tevens ook 5x kapot ging) dieper de vlakte op te gaan waar je prachtige foto’s kan maken van reflecties op het laagje water dat over het zout ligt.
Ik moet zeggen dat deze tour behoort tot 1 van de highlights van mijn wereldreis!
In Uyuni hadden we het ook even benauwd omdat de stad een blokkade had vanwege een protest en niemand kon in of uit de stad met vervoer. Gelukkig konden we tot de blokkade komen met een taxi en na een klein stukje lopen zaten we in de bus die naar Potosi ging.
Potosi is de hoogste stad van de wereld (4000m) en was ooit de rijkste stad van de wereld ivm de zilvermijnen. Erg authentieke stad met mooie straatjes en gebouwen.
Na Potosi zijn we naar Sucre gegaan, erg moderne stad tot onze verbazing met veel studenten. Ook hier een fijne sfeer en een mega kleurrijke markt waar de “cholitas” hun groente, fruit en vlees verkopen.
Met de nachtbus gaan we naar La Paz. De uitvalsbasis voor de “Death road” en “Mountain Huayna Potosi”. Mountainbiken over de gevaarlijkste weg van de wereld was best even spannend, zeker als je de naar beneden kijkt en ziet hoe diep de afgrond is maar als Nederlander en een beetje gezond verstand fiets je toch veilig van 4700m naar 1100m! Prachtige natuur rondom deze weg al moet je wel echt stilstaan om te genieten ;)
De dag na de death road hadden we besloten mountain “Huayna Potosi” te gaan beklimmen in 3 dagen. Best nerveus was ik aangezien deze berg 6088m is! Dus altitude sickness is heel normaal. Maar veel coca-thee en altitude pilletjes hebben me toch bijna tot aan de top geholpen. Basecamp 1 was op 4700m en vanaf hier hebben we eerst op een glacier geoefend met onze ijs-spikes en voor de gein hebben we ook een 90graden ijswand beklommen, supertof!
Dag twee was een 4-5uur lang durende klim naar basecamp 2 op 5200m hoogte. Stapje voor stapje en mega buiten adem kwamen we allemaal aan in een schattig huisje waar we konden wennen aan de hoogte. Prachtige uitzichten al vanaf hier en hadden ook geluk dat de zon scheen zodat we lekker konden opwarmen. Is best koud zo hoog kan ik je vertellen!
De laatste dag moesten we om middernacht op en na een kop thee vertrokken we naar de top. Na tien minuten gingen de spikes onder onze “ski-boots” en met zijn drieën aan een touw weer “slowly slowly” (zoals de gids bleef zeggen) door de sneeuw omhoog. Een mantra houdt je bij de les en leidt je af van tintelende vingers en lippen en een beetje misselijkheid. Tot 5600m ging alles goed, daarna werd Fabyan erg misselijk met veel overgeven. Tot 5800m heeft hij doorgezet maar toen was de energie op, toch een super prestatie en we waren allebei nog nooit zo hoog geweest! Samen zijn we omgekeerd en door hevige sneeuwval terug gelopen naar basecamp 2. Gelukkig na een klein dutje knapte hij weer helemaal op. De rest van de groep kon helaas niet verder dan 6000m ivm de sneeuwval en had dus helaas ook geen uitzicht. Soort van opluchting en we hebben wat dat betreft dus niks gemist.
In La Paz hebben we twee dagen niks gedaan en zijn wij bijgekomen van alle activiteiten.
Copacabana aan “Lake Titicaca” was onze volgende bestemming. Hier zijn we 4 nachtjes gebleven en hebben we mooie wandelingen gemaakt rondom de stad en op het prachtige “Isla de Sol”.
Bolivia heeft ons erg verrast met de diversiteit en prachtige steden en natuur! Zeker aanrader als je een beetje tegen hoogtes kan!
Nu op naar Tacna, Peru. Eens kijken of Peru ons ook net zo zal verassen als Bolivia.
Veel liefs,
Ingeborg
-
14 Maart 2018 - 20:26
Wim Schaap:
Ingeborg, prachtige avonturen weer. Twee van mijn kinderen zijn in Zuid Amerika geweest en vonden Bolivia het mooiste land dus het verbaast mij niet dat je het daar prachtig vond. Was zelf vorig jaar in Peru dus begrijp precies wat je bedoelt met dat hijgen op hoogte, knap vermoeiend. Die klim klinkt erg gaaf , ondanks dat je vriend ziek werd. Dat soort dingen ken ik alleen van films en documentaires echt gaaf Ingeborg.
Ik ben benieuwd wat je van Peru vind. Ik kan je de Salkantytrack aanbevelen met eindpunt de machu pitchu. Ben toen trouwen ook een dagje hoogteziek geweest, maar ze hebben daar goede pillen.
Heel veel plezier op je verdere tocht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
